Over mij

Hoe het begon

Het gebeurde voor het eerst in Portugal tijdens de zomervakantie van 1993. We kampeerden met ons gezin op de camping bij Valhelhas. Een prachtig gelegen camping aan een riviertje. Zoals we wel vaker deden zochten we in het water mooie ronde stenen om mee naar huis te nemen als herinnering. Na enkele dagen viel het ons op dat onze achterburen elke avond op hun campingtafel allerlei stenen uitstalden, deze rondom bestudeerden, kleine stukjes vervolgens onder een microscoop legden en er uitgebreid naar tuurden

Ik werd erg nieuwsgierig en ging eens kijken wat hen zo intensief bezig hield. Ik zag dat op de brokstukken van alles te zien was. Onze buren gaven ons graag uitleg en vertelden enthousiast waar het vooral om ging. Vervolgens lieten ze me door hun microscoop kijken.

Sensatie

En toen gebeurde het. Een wereld ging voor me open en ik werd overweldigd door al het moois dat zich aan mij openbaarde: een pracht aan kleuren en vormen.  Het leek of ik aan het snorkelen was en een prachtig begroeide zeebodem zag.

Toen kwamen de verhalen: waar ze deze stenen gevonden hadden, hoe hun verzameling eruit zag, op welke afgelegen plekken ze gezocht hadden, dat ze daarom een jeep reden, hoe lang ze al naar stenen zochten, over vulkanisme, het ontstaan van mineralen en de benamingen er van, enz. enz. Wat een hobby. Ik werd er enorm door geraakt. Natuurlijk wilde ik ook graag op zoek gaan naar deze schoonheden.

Onze nieuwe buren namen ons de volgende dag mee naar de vindplaats Folgosinho. Deze was zo afgelegen dat we ons afvroegen hoe we hier ooit zelf de weg naar toe hadden kunnen vinden. Aan het eind van een verlaten landweggetje zagen we een grote afvalberg met stenen. Hier hadden zij dus hun schatten gevonden. Met z’n allen schoven we met onze bergschoenen de massa uit elkaar en zochten op hun aanwijzingen naar glinsterende stenen, maar vooral naar glinsteringen in kleine holtes. Al gauw vond ik in hun ogen een wonderbaarlijk mooie steen. Volgens hen was het een topstuk. Ik was er ondersteboven van. Zou ik er misschien een neus voor hebben? Natuurlijk ging ik dit stuk met hen delen

Terug op de camping werd het topstuk geanalyseerd en verwierf ik m’n eerste mineralenkennis. Onze zoon stond er met zijn neus bovenop want ook hij was  bijzonder geïnteresseerd.

Enkele dagen later namen de buren ons mee naar Bendada, een verlaten en onherbergzame streek met wild gras waar wat schapen liepen te grazen. Hier vonden we weer bijzondere stenen waarbij het vooral ging om de mooie vormen van kwartskristallen. Prachtig om naar te kijken, ook zonder microscoop. Met mijn handen duwde ik de stenen en het gras opzij om ze maar te kunnen vinden.

Mijn passie voor stenen was geboren

Helaas vertrokken onze buren na een week. Nu gingen wij met z’n allen op eigen houtje de streek verder verkennen. De omgeving was prachtig bezaaid met wolzakken, reusachtige stenen die je van verre zag liggen. Al was ik onder de indruk hier van, toch werd ik meer getrokken door de  kleinere stenen, het liefst met holtes. Ik raapte tijdens de wandelingen er heel wat op als ik dacht dat er mineralen op konden zitten.

Aan de slag

Thuisgekomen met m’n schatten ging ik meteen op zoek naar een microscoop. Ik vond er één die lange tijd gebruikt was voor medische onderzoeken. Vanaf nu ging deze dienst doen voor mijn verkenningen. Hiermee heb ik jaren goed uit de voeten gekund. Inmiddels heb ik een stereomicroscoop en een usb-microscoopcamera om foto’s mee te maken.

Allerlei mensen brachten stenen voor me mee van hun verre reizen of waren me op andere manieren behulpzaam. Zo kreeg ik zelfs een stenenbreker voor het breken van grote stukken. Een onmisbaar gereedschap als je naar micromounts zoekt.

Om me verder te verdiepen abonneerde me vanaf het begin op het tijdschrift Lapis. Hierdoor heb ik door al die jaren heen veel opgestoken over mineralen en genoten van de prachtigste foto’s.

Vindplaatsen

Vanaf het prille begin ben ik op veel vindplaatsen van mineralen geweest. Na Portugal ging ik naar de Eifel. Hier ben ik het vaakst op zoek gegaan. Dat kan ik dan ook doen in één dag. Lange tijd was Űdersdorf mijn lievelingsplek. Het vinden van Jerejemevite  was een ware sensatie. Nu moet ik hier zoveel en zolang hakken om bij interessante mineralen te komen, dat ik liever uitwijk naar andere groeven en mijnen. De laatste tijd ben ik wat vaker op de Wannekopfe, in de buurt van Koblenz. Hier vind je eenzelfde scala aan mineralen. Ook de Claramijn bij Wolfach vind ik erg interessant. In het begin ging ik er wel eens naar toe met een bevriend geoloog. Hij heeft me vooral ingewijd in de wijze van determineren

Tijdens onze kampeervakanties hebben we in menig land vertoefd en altijd werd er wel ‘tijd’ gevonden om te zoeken naar mineralen. In mijn rugzak zat dan ook steevast een beitel, hamer en een keukenrol. Het zoeken naar de vindplaatsen die ik van te voren op kaart had, verliep vaak moeizaam want we kwamen meestal terecht in onherbergzame gebieden. Dat was op zich al een geweldige belevenis

Ik heb twee keer deelgenomen aan een groepsreis naar Griekenland. En beide keren heb ik erg genoten. Samen gáán voor dezelfde passie, van en aan elkaar leren. Het enthousiasme dat je deelt, maakt de reis bijzonder. Het dagelijks programma is afwisselend: ‘s morgens vroeg de afvalbergen op, in de namiddag zoeken op het strand en in de zee. Hier liggen de slakken van de oude zilvermijnen. Sommige slakken hebben meer dan 5000 jaar in de zee gelegen en zijn opnieuw gaan  mineraliseren. Dit wordt beschreven in een mooi boek. De titel is Laurion, de minerals in the ancient slags.

Boeiend

Thuis kan ik eindeloos met mijn vondsten bezig zijn, op allerlei manieren.

Ik begin met het bekijken van grote brokstukken om vervolgens met de stenenbreker de interessantste stukken eraf te breken. Vervolgens onderzoek ik onder de microscoop welke mineralen erop zitten en probeer ze te determineren. In mijn naslagwerken kan ik altijd wel de benodigde kennis vinden. Misschien vind ik het onderzoeken en determineren wel de boeiendste activiteit. De onderzochte stukjes berg ik op in kleine doosjes en vermeld hierop de naam, datum en de vindplaats.

De mooiste mineralen breng ik in beeld door deze te fotograferen. Dat is een nieuwe uitdaging voor mij.

Ik heb regelmatig een ‘stenendag’ met fervente Griekenlandgangers. We zijn dan gezamenlijk op verkenning in onze verzamelingen en wisselen onze vondsten en kennis uit. Zij zijn in mijn ogen echte kenners. Maar ik geniet niet minder…….

Wim Sleegers